Dinsdag 6 augustus 2013 - Welkom thuis, Vic!

Deze ochtend, een half uurtje voor we naar Gent zouden vertrekken om Vic te wassen en borstvoeding te geven, kregen we telefoon van één van de assistentes van de neonatologen: "Vic krijgt deze middag nog een oogonderzoek om 14 uur, maar daarna zouden jullie hem mogen meenemen naar huis - lukt dat?" - "Jaaaazeker!" was ons antwoord!

We hebben vandaag dus wat langer doorgebracht in het UZ. Na het oogonderzoek kreeg Vic groen licht om de dienst te verlaten. We lieten er een mand achter met boekjes voor broertjes en zusjes die meekomen, kruiswoordraadsels en sudoku's om de tijd te doden tijdens de nachten in de isolatiebox en chocolaatjes waar je iedereen mee kunt plezieren.

Vic ligt nu rustig te slapen in z'n parkje thuis. Ons geluk kan niet op! En ook zijn grote broer is héél enthousiast... hij wou 'm direct op de schoot nemen en gaf hem tientallen zoentjes.

Nu Vic thuis is, willen we nog enkele mensen bedanken:

• Prof. dr. De Praeter, die Vic wekenlang opvolgde (met uitzondering van enkele weken welverdiende vakantie), enkele gesprekken met ons had over de toestand van Vic en prognoses stelde, waardoor we met de voeten op de grond bleven, maar ook iets hadden om naar uit te kijken;
• de assistenten van de neonatologen, met wie we bijna dagelijks wel eens praatten over Vics toestand en bij wie we terecht konden met al onze vragen;
• de verpleegkundigen, die zó goed voor Vic gezorgd hebben, alsof het hun eigen baby'tje was. Zij leerden ons Vic verzorgen, beantwoordden geduldig élke avond ons telefoontje en gaven telkens weer uitleg bij wat in zijn dossier genoteerd was;
• de mensen die verantwoordelijk zijn voor de administratie, de logistiek, het onderhoud en alle anderen met wie we in contact kwamen op het UZ Gent.

Ons geduld werd 10 weken lang op de proef gesteld, maar we hadden alle vertrouwen in de goede zorgen van iedereen op de dienst Neonatologie. Vic kon op geen betere plaats liggen. We zullen jullie écht missen!

Ook willen we iedereen bedanken die ons via Facebook, sms, blog, mail of face-to-face gesteund heeft. Zonder die steun hadden we nooit de energie gevonden om dagelijks of om de twee dagen dit blog verder aan te vullen en had deze periode veel langer geduurd (Vic is vandaag huiswaarts gekeerd toen de teller van dit blog op 50.000 weergaven sprong). Bedankt aan iedereen voor de positieve woorden en de afleiding op dagen dat we het wat moeilijker hadden.

We proberen dit blog wekelijks verder aan te vullen tot aan de babyborrel eind september, zodat jullie de evolutie thuis nog een tijdje kunnen blijven volgen.