Toen we vrijdag aankwamen in het ziekenhuis, waren we verbaasd te zien dat Vic opnieuw aan de CPAP lag. We kregen meteen tekst en uitleg van de doktersassistente: de infectieparameters van Vic waren plots erg gestegen (CRP 100,6 mg/L, en hij kwam van < 0,6), wat erop wijst dat hij een zware infectie opgelopen had. De oorzaak is voorlopig nog niet gekend; vermoedelijk zit de infectie in zijn buikje of darmpjes. De longfoto zag er vrij goed uit. Er werd alleszins beslist om meteen te starten met antibiotica: Claforan en Vancomycine. Via het infuus krijgt hij ook opnieuw Dopram toegediend om hem extra kracht te geven.
De CPAP heeft hij ook echt nodig om vlot te kunnen ademen, zodat hij zijn krachten kan gebruiken voor andere dingen.
Vic werd in ons bijzijn verhuisd van de N* naar een echte isolatiebox, zodat N* opnieuw gebruikt kan worden voor andere kindjes. Om gemakkelijk overal bij te kunnen, werd hij op een open tafel gelegd i.p.v. in een couveuse, zoals in het begin. De verhuis verliep niet zo vlot... bij het afkoppelen van de CPAP (en dus het wegvallen van de druk) heeft Vicje een enorme saturatiedip gedaan. Hij moest even geballonneerd worden om er terug door te komen en naar de andere ruimte verhuisd te kunnen worden. Zodra hij in de isolatiebox terug aan het toestel gekoppeld werd, recupereerde hij wel vrij snel, gelukkig.
Het was echt niet fijn om dit als ouder bij je eigen kind te zien gebeuren, maar we stellen het enorm op prijs dat we op elk moment bij Vicje mochten zijn. De verpleegkundigen zien ons echt als ouders, niet als bezoek dat in de weg staat.
De pH-waarden van zijn bloed waren niet goed (voor de kenners: 7,2), waardoor het risico bestond dat Vic opnieuw geïntubeerd zou moeten worden. Gedurende ons bezoekje werden er echter nog twee bloedgasjes afgenomen, waaruit bleek dat de pH opnieuw in stijgende lijn ging - een intubatie is dus niet nodig op dit moment.
Het was duidelijk aan Vic te zien dat hij ziek en futloos was. Hij lag er als een lammetje bij en kreunde af en toe van de last... echt zonde om te zien.
Vrijdagavond zagen we dat Vic opnieuw aan de beterhand was. Hij was nog steeds goed ziek, maar zijn lichaamskleur was al wat verbeterd en zijn ademhaling verliep redelijk vlot. Hij heeft nog wel een moeilijk momentje gehad, maar ging een vrij rustige nacht tegemoet.
Vandaag merkten we direct een groot verschil: Vic lag vrij ontspannen op zijn bedje en respiratoir had hij zeer goede waarden (met behulp van de CPAP en Dopram). Gisteren was heel zijn lichaampje een beetje opgezwollen, maar dat is ook vandaag al stukken beter. Enkel zijn voetjes houden nog wat vocht op, maar dat zal ook verder afnemen.
Zijn CRP is intussen gedaald tot 75 mg/L, wat erop wijst dat de antibiotica aanslaan. Zodra meer details volgen over de hemoculturen, kan de antibiotica aangepast worden aan de bacterie die het Vicje lastig maakt.
Door heel deze situatie moet Vicje even zonder moedermelk verder en krijgt hij intraveneuze voeding. Misschien dat hij vanaf morgen terug een beetje moedermelk krijgt en dat die voeding opnieuw opgebouwd kan worden.
Het was alleszins voor ons erg schrikken gisteren. Zo wordt nog maar eens duidelijk hoe klein en vatbaar Vic nog is. Hij kan op korte tijd erg ziek worden en beangstigende parameters hebben, maar hij is ook een vechter en kan op even korte tijd vrij goed recupereren. Het bezoekje van vandaag geeft ons weer hoop dat hij terug 'de oude' wordt.
Foto 1: de 'open tafel' met een warmtestraler bovenaan om zijn lichaamstemperatuur op peil te houden.
Foto 2: op zijn rugje kleeft een temperatuursensor voor de continue meting van zijn lichaamstemperatuur. Aan zijn rechterbeen zie je een manchetje voor bloeddrukmeting, iets kleiner dan bij ons :-)
